~** Δεν είναι να περάσουμε με ευσέβεια την σημερινή ημέρα , εάν δεν την λογαριάσουμε σαν τη τελευταία ημέρα της ζωής μας .- {Άγιος Γρηγόριος Νύσσης } .-
~** Όπως το ραβδί τιμωρεί και συνετίζει , έτσι και η εμπειρία της ζωής διδάσκει να είμαστε μετριοπαθείς . {Μέγας Αθανάσιος } .-
*** Μεσσηνιακά και άλλα :
*** Σύγκρουση αυτοκινήτων με τραυματισμό στην Καλαμάτα
Λίγα λεπτά πριν τις 12 είχαμε μια ακόμα σύγκρουση στους δρόμους της Καλαμάτας και πιο συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Μακεδονίας και Ύδρας.
Από την σύγκρουση των δύο οχημάτων τραυματίστηκε ένα κοριτσάκι, που βρισκόταν στο ένα αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Καλαμάτας.
Από την σύγκρουση των δύο οχημάτων τραυματίστηκε ένα κοριτσάκι, που βρισκόταν στο ένα αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Καλαμάτας.
«Όπου και να βρεθούμε, κουβαλάμε μαζί και τον εαυτό μας»
«Κάθε απόφαση μας προσφέρει και μας στερεί κάτι»
Οι Άγγλοι απορούν λίγο που χρησιμοποιούμε όλη μας την εργατική άδεια το καλοκαίρι!
Των Κώστα Γαζούλη- Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Το ταξίδι αυτής της Κυριακής είχε ως προορισμό το Λονδίνο. Εκεί, μετά την Ειρήνη Κουτουμάνου (σελίδα 9), συναντήσαμε και την ψυχολόγο Χριστίνα Αργυροπούλου.
Η Χριστίνα γεννήθηκε στη Ρώμη και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Φοίτησε στο 1ο Ενιαίο Λύκειο Καλαμάτας. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ στο Λονδίνο ολοκλήρωσε διετείς μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχοθεραπεία μέσω κίνησης και χορού.
Πλέον ζει στο Λονδίνο και εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας, έχοντας ιδιωτικό γραφείο, ενώ συνεργάζεται με κρατικά ιδρύματα, νοσοκομεία και σχολεία. Επίσης, διδάσκει διαλογισμό και yoga, ενώ συμμετέχει ως εκπαιδευτικός σε διάφορα δημιουργικά και θεραπευτικά σεμινάρια στην Αγγλία και αλλού.
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Πάντα με ενδιέφερε να ζήσω στο εξωτερικό. Έφυγα από την Ελλάδα με όρεξη να βιώσω μια καινούρια εμπειρία και να γνωρίσω ανθρώπους διαφορετικούς. Έτσι ήρθα στο Λονδίνο πριν από 8 χρόνια για μεταπτυχιακές σπουδές. Το μέρος μου ήταν ολότελα άγνωστο και οι πρώτες εμπειρίες ήταν ένας συνδυασμός ενθουσιασμού, φόβου και κωμωδίας!
Με τον καιρό αγάπησα τα μέρη, γνώρισα κόσμο, εξερεύνησα τον εαυτό μου. Η πρόκληση αυτή με προχώρησε και με ωρίμασε σε διάφορα επίπεδα. Μόλις αποφοίτησα, αποφάσισα να παραμείνω για να εξελιχθώ περαιτέρω και να εργαστώ. Όλο αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή και προσαρμόστηκα σχετικά άνετα και σταδιακά. Η απόφαση να βρίσκομαι εδώ είναι εύκολη και δύσκολη ταυτόχρονα. Κάθε απόφαση μας προσφέρει και μας στερεί κάτι. Η ζωή στο Λονδίνο δε σταματά ποτέ να με γοητεύει, να με απογοητεύει, να με ξαφνιάζει και να με συγκινεί.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Στην Ελλάδα σπούδασα Ψυχολογία και στο Λονδίνο ειδικεύτηκα ως δημιουργική ψυχοθεραπεύτρια μέσω χοροκίνησης. Με απλά λόγια, δουλεύω συνδυάζοντας την Ψυχολογία με τις τέχνες, κυρίως το χορό. Επίσης, διδάσκω Mindfulness, μια μορφή διαλογισμού και yoga, για την καταπολέμηση του άγχους. Στην Αγγλία, ο τομέας της Ψυχολογίας και της Ψυχοθεραπείας είναι πιο καταρτισμένος, με πολλαπλές και εναλλακτικές επιλογές, και έτσι βρήκα τη θέση μου. Νομίζω στην Ελλάδα ίσως ακόμη πάλευα να εξηγήσω τι κάνω. Εδώ βρήκα απασχόληση σε κρατικά νοσοκομεία, σχολεία, γηροκομεία, καθώς και ιδιωτικά. Οι πόρτες, όμως, δεν ήταν πάντα ορθάνοιχτες. Η εύρεση εργασίας στο εξωτερικό δεν είναι δεδομένη. Αυτός είναι ένας μύθος. Υπάρχει και εδώ αβεβαιότητα, κρίση στην οικονομία και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Η φύση του δικού μου επαγγέλματος απαιτεί χρόνο, επιμονή, υπομονή, ευρηματικότητα και δημιουργία διασυνδέσεων. Η αναγνώριση και η επιβράβευση, όμως, ακολουθούν.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Το Λονδίνο είναι ένα πολυπολιτισμικό κέντρο, που αντιμετωπίζει όλους τους λαούς ισότιμα. Εδώ, δεν ένιωσα ποτέ «ξένη». Οι Άγγλοι εκτιμούν το γεγονός ότι ζούμε και εργαζόμαστε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα τους. Μας θεωρούν έξυπνους, εργατικούς, αστείους και αυθόρμητους. Οι περισσότεροι εντυπωσιάζονται από την καταγωγή μας και θέλουν να επισκεφτούν την Ελλαδα. Ίσως απορούν λίγο που χρησιμοποιούμε όλη μας την εργατική άδεια το καλοκαίρι!
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής στην Ελλάδα;
Την ποιότητα ζωής στη μεγάλη πόλη, που λείπει από την Αθήνα, για παράδειγμα. Κάθε συνοικία του Λονδίνου έχει ένα όμορφο, καλοδιατηρημένο πάρκο. Τα περισσότερα σπίτια έχουν κήπους. Οι Άγγλοι σέβονται, τιμούν και περιποιούνται τη φύση. Βρίσκω ακόμα αξιόλογη την κοινωνική μέριμνα και την ευαισθητοποίηση ως προς τις κοινωνικές μειονότητες. Για παράδειγμα, υπάρχουν σχέδια πρόνοιας για να κυκλοφορούν με άνεση και ανεξαρτησία άτομα με αναπηρίες.
Επίσης, εκτιμώ το γεγονός ότι οι περισσότεροι Άγγλοι σέβονται το διαφορετικό και είναι ανοιχτόμυαλοι. To γεγονός πως κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτου καταγωγής, τάξης, φύλου, χρώματος και επαγγελματικών ή προσωπικών προτιμήσεων, νιώθει πως εδώ «ανήκει», είναι μεγάλο μάθημα για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Τέλος, μέρος της κουλτούρας των Άγγλων είναι να μαθαίνουν να ζητούν «συγγνώμη», ίσως και περισσότερο από ό,τι πρέπει, στοιχείο ωστόσο απαραίτητο στην ελληνική ιδιοσυγκρασία.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να επισκεφτεί στο Λονδίνο;
Μόνο τρία; Με περιορίζεις... Θα τα χωρίσω σε 3 κατηγορίες καλύτερα!
-Πάρκα και φύση: Φοβερά πάρκα, για όλες τις εποχές. Προτείνω τα Hampstead Heath και Regents park. Μια βόλτα στους βασιλικούς κήπους θα σας μαγέψει. Επισκεφτείτε, επίσης, το ποτάμι ή περιπλανηθείτε στα κανάλια, όπου θα συναντήσετε κόσμο να κατοικεί σε βάρκες- στις σκεπές των οποίων δημιουργούν κήπους!
-Τέχνες: δωρεάν μουσεία για όλα τα ενδιαφέροντα. Αγαπημένα μου είναι το Victoria &Albert museum και η Tate modern. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Whitechappel Gallery. Τραγουδιστές και μουσικοί ψυχαγωγούν περαστικούς στα μετρό και στους δρόμους. Άπειρα φεστιβάλ και συναυλίες, παραστάσεις χορού ή θεάτρου. Η Όπερα, το National theatre, το Sadlers Wells, η περιοχή του West End (για όσους προτιμούν τα μιούζικαλ), δε θα σας απογοητεύσουν.
-Τα πολύχρωμα μάρκετς. Για μένα ξεχωρίζουν το Borough market, για τους λάτρεις του φαγητού, το Camden για ροκ διαθέσεις, η Brick lane για συλλέκτες αντικειμένων και το Columbia road market, για όσους αγαπούν τα λουλούδια.
-Τι σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Μου λείπει η οικογένειά μου, οι παιδικοί μου φίλοι, μου λείπει η θάλασσα και η καλοκαιρία, οι εύκολες μετακινήσεις, καθώς και η πεντανόστιμη μαγειρική του πατέρα μου. Όλα αυτά είναι αναντικατάστατα.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Όλα είναι πιθανά, αλλά δεν είναι μια ιδέα που σχεδιάζω πρακτικά ή που με προβληματίζει. Ίσως μια μέρα ένα από τα ταξίδια μου στην Ελλάδα να μην έχει εισιτήριο επιστροφής, ποιος ξέρει; Ίσως πάλι βρεθώ σε κάποια άλλη χώρα. Άλλωστε, είμαι υπέρ της περιπέτειας. Τις αποφάσεις μου τις υποστηρίζω, αλλά τις παίρνω χωρίς πολλή σκέψη. Τώρα είμαι συγκεντρωμένη στο παρόν και στην εδώ ζωή μου. Γνωρίζω καλά πως, όπου και να βρεθούμε, κουβαλάμε μαζί και τον εαυτό μας. Το πιο σημαντικό, λοιπόν, είναι να φροντίζουμε το μέσα μας- αυτό δεν το προσφέρει η ζωή σε μας, αλλά εμείς στη ζωή μας. Άλλωστε, τα πιο σημαντικά ταξίδια είναι εσωτερικά.
«Κάθε απόφαση μας προσφέρει και μας στερεί κάτι»
Οι Άγγλοι απορούν λίγο που χρησιμοποιούμε όλη μας την εργατική άδεια το καλοκαίρι!
Των Κώστα Γαζούλη- Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Το ταξίδι αυτής της Κυριακής είχε ως προορισμό το Λονδίνο. Εκεί, μετά την Ειρήνη Κουτουμάνου (σελίδα 9), συναντήσαμε και την ψυχολόγο Χριστίνα Αργυροπούλου.
Η Χριστίνα γεννήθηκε στη Ρώμη και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Φοίτησε στο 1ο Ενιαίο Λύκειο Καλαμάτας. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ στο Λονδίνο ολοκλήρωσε διετείς μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχοθεραπεία μέσω κίνησης και χορού.
Πλέον ζει στο Λονδίνο και εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας, έχοντας ιδιωτικό γραφείο, ενώ συνεργάζεται με κρατικά ιδρύματα, νοσοκομεία και σχολεία. Επίσης, διδάσκει διαλογισμό και yoga, ενώ συμμετέχει ως εκπαιδευτικός σε διάφορα δημιουργικά και θεραπευτικά σεμινάρια στην Αγγλία και αλλού.
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Πάντα με ενδιέφερε να ζήσω στο εξωτερικό. Έφυγα από την Ελλάδα με όρεξη να βιώσω μια καινούρια εμπειρία και να γνωρίσω ανθρώπους διαφορετικούς. Έτσι ήρθα στο Λονδίνο πριν από 8 χρόνια για μεταπτυχιακές σπουδές. Το μέρος μου ήταν ολότελα άγνωστο και οι πρώτες εμπειρίες ήταν ένας συνδυασμός ενθουσιασμού, φόβου και κωμωδίας!
Με τον καιρό αγάπησα τα μέρη, γνώρισα κόσμο, εξερεύνησα τον εαυτό μου. Η πρόκληση αυτή με προχώρησε και με ωρίμασε σε διάφορα επίπεδα. Μόλις αποφοίτησα, αποφάσισα να παραμείνω για να εξελιχθώ περαιτέρω και να εργαστώ. Όλο αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή και προσαρμόστηκα σχετικά άνετα και σταδιακά. Η απόφαση να βρίσκομαι εδώ είναι εύκολη και δύσκολη ταυτόχρονα. Κάθε απόφαση μας προσφέρει και μας στερεί κάτι. Η ζωή στο Λονδίνο δε σταματά ποτέ να με γοητεύει, να με απογοητεύει, να με ξαφνιάζει και να με συγκινεί.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Στην Ελλάδα σπούδασα Ψυχολογία και στο Λονδίνο ειδικεύτηκα ως δημιουργική ψυχοθεραπεύτρια μέσω χοροκίνησης. Με απλά λόγια, δουλεύω συνδυάζοντας την Ψυχολογία με τις τέχνες, κυρίως το χορό. Επίσης, διδάσκω Mindfulness, μια μορφή διαλογισμού και yoga, για την καταπολέμηση του άγχους. Στην Αγγλία, ο τομέας της Ψυχολογίας και της Ψυχοθεραπείας είναι πιο καταρτισμένος, με πολλαπλές και εναλλακτικές επιλογές, και έτσι βρήκα τη θέση μου. Νομίζω στην Ελλάδα ίσως ακόμη πάλευα να εξηγήσω τι κάνω. Εδώ βρήκα απασχόληση σε κρατικά νοσοκομεία, σχολεία, γηροκομεία, καθώς και ιδιωτικά. Οι πόρτες, όμως, δεν ήταν πάντα ορθάνοιχτες. Η εύρεση εργασίας στο εξωτερικό δεν είναι δεδομένη. Αυτός είναι ένας μύθος. Υπάρχει και εδώ αβεβαιότητα, κρίση στην οικονομία και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Η φύση του δικού μου επαγγέλματος απαιτεί χρόνο, επιμονή, υπομονή, ευρηματικότητα και δημιουργία διασυνδέσεων. Η αναγνώριση και η επιβράβευση, όμως, ακολουθούν.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Το Λονδίνο είναι ένα πολυπολιτισμικό κέντρο, που αντιμετωπίζει όλους τους λαούς ισότιμα. Εδώ, δεν ένιωσα ποτέ «ξένη». Οι Άγγλοι εκτιμούν το γεγονός ότι ζούμε και εργαζόμαστε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα τους. Μας θεωρούν έξυπνους, εργατικούς, αστείους και αυθόρμητους. Οι περισσότεροι εντυπωσιάζονται από την καταγωγή μας και θέλουν να επισκεφτούν την Ελλαδα. Ίσως απορούν λίγο που χρησιμοποιούμε όλη μας την εργατική άδεια το καλοκαίρι!
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής στην Ελλάδα;
Την ποιότητα ζωής στη μεγάλη πόλη, που λείπει από την Αθήνα, για παράδειγμα. Κάθε συνοικία του Λονδίνου έχει ένα όμορφο, καλοδιατηρημένο πάρκο. Τα περισσότερα σπίτια έχουν κήπους. Οι Άγγλοι σέβονται, τιμούν και περιποιούνται τη φύση. Βρίσκω ακόμα αξιόλογη την κοινωνική μέριμνα και την ευαισθητοποίηση ως προς τις κοινωνικές μειονότητες. Για παράδειγμα, υπάρχουν σχέδια πρόνοιας για να κυκλοφορούν με άνεση και ανεξαρτησία άτομα με αναπηρίες.
Επίσης, εκτιμώ το γεγονός ότι οι περισσότεροι Άγγλοι σέβονται το διαφορετικό και είναι ανοιχτόμυαλοι. To γεγονός πως κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτου καταγωγής, τάξης, φύλου, χρώματος και επαγγελματικών ή προσωπικών προτιμήσεων, νιώθει πως εδώ «ανήκει», είναι μεγάλο μάθημα για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Τέλος, μέρος της κουλτούρας των Άγγλων είναι να μαθαίνουν να ζητούν «συγγνώμη», ίσως και περισσότερο από ό,τι πρέπει, στοιχείο ωστόσο απαραίτητο στην ελληνική ιδιοσυγκρασία.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να επισκεφτεί στο Λονδίνο;
Μόνο τρία; Με περιορίζεις... Θα τα χωρίσω σε 3 κατηγορίες καλύτερα!
-Πάρκα και φύση: Φοβερά πάρκα, για όλες τις εποχές. Προτείνω τα Hampstead Heath και Regents park. Μια βόλτα στους βασιλικούς κήπους θα σας μαγέψει. Επισκεφτείτε, επίσης, το ποτάμι ή περιπλανηθείτε στα κανάλια, όπου θα συναντήσετε κόσμο να κατοικεί σε βάρκες- στις σκεπές των οποίων δημιουργούν κήπους!
-Τέχνες: δωρεάν μουσεία για όλα τα ενδιαφέροντα. Αγαπημένα μου είναι το Victoria &Albert museum και η Tate modern. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Whitechappel Gallery. Τραγουδιστές και μουσικοί ψυχαγωγούν περαστικούς στα μετρό και στους δρόμους. Άπειρα φεστιβάλ και συναυλίες, παραστάσεις χορού ή θεάτρου. Η Όπερα, το National theatre, το Sadlers Wells, η περιοχή του West End (για όσους προτιμούν τα μιούζικαλ), δε θα σας απογοητεύσουν.
-Τα πολύχρωμα μάρκετς. Για μένα ξεχωρίζουν το Borough market, για τους λάτρεις του φαγητού, το Camden για ροκ διαθέσεις, η Brick lane για συλλέκτες αντικειμένων και το Columbia road market, για όσους αγαπούν τα λουλούδια.
-Τι σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Μου λείπει η οικογένειά μου, οι παιδικοί μου φίλοι, μου λείπει η θάλασσα και η καλοκαιρία, οι εύκολες μετακινήσεις, καθώς και η πεντανόστιμη μαγειρική του πατέρα μου. Όλα αυτά είναι αναντικατάστατα.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Όλα είναι πιθανά, αλλά δεν είναι μια ιδέα που σχεδιάζω πρακτικά ή που με προβληματίζει. Ίσως μια μέρα ένα από τα ταξίδια μου στην Ελλάδα να μην έχει εισιτήριο επιστροφής, ποιος ξέρει; Ίσως πάλι βρεθώ σε κάποια άλλη χώρα. Άλλωστε, είμαι υπέρ της περιπέτειας. Τις αποφάσεις μου τις υποστηρίζω, αλλά τις παίρνω χωρίς πολλή σκέψη. Τώρα είμαι συγκεντρωμένη στο παρόν και στην εδώ ζωή μου. Γνωρίζω καλά πως, όπου και να βρεθούμε, κουβαλάμε μαζί και τον εαυτό μας. Το πιο σημαντικό, λοιπόν, είναι να φροντίζουμε το μέσα μας- αυτό δεν το προσφέρει η ζωή σε μας, αλλά εμείς στη ζωή μας. Άλλωστε, τα πιο σημαντικά ταξίδια είναι εσωτερικά.
*** Για 5 ευρώ έγινε δολοφόνος ο Πακιστανός με το μπαλτά!
Πώς γλίτωσε τον βιασμό η γυναίκα του αφεντικού του - Κατακρεούργησε 53χρονο συμπατριώτη του και από εκεί μπήκε σε ταβέρα όπου σκόρπισε τον τρόμο - Σε σοβαρή κατάσταση ο 50χρονος Έλληνας που του άνοιξε το κεφάλι με τρία χτυπήματα
Ανατριχιαστικές είναι οι πτυχές της υπόθεσης που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τον «μακελάρη» της Ιεράπετρας.
Προκαλούν σοκ οι κινήσεις του από το μεσημέρι έως και τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, το χρονικό διάστημα δηλαδή της αιματοχυσίας. Μίας αιματοχυσίας που έγινε χωρίς λόγο όπως τουλάχιστον προκύπτει από την προανάκριση.
Όπως έχει γράψει το Cretalive, με έναν μπαλτά στο χέρι, ο 26χρονος Πακιστανός κατακρεούργησε 53χρονο συμπατριώτη του και στην συνέχεια επιτέθηκε με βαναυσότητα σε 49χρονο Ιεραπετρίτη ενώ συνέτρωγε με την οικογένειά του σε ταβέρνα. Ο άτυχος άνδρας δέχθηκε τρία χτυπήματα στο κεφάλι και διακομίστηκε στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο. Με τον αιματοβαμμένο μπαλτά στα χέρια, ο 26χρονος κατευθύνθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα όπου έσπασε ένα περιπολικό. Ο αστυνομικός στην σκοπιά μετά από πάλη, κατάφερε να τον αφοπλίσει και να του περάσει χειροπέδες. Της αιματοχυσίας προηγήθηκε η απόπειρα βιασμού μίας 40χρονης από την Ιεράπετρα. Ο 26χρονος εργαζόταν στα θερμοκήπια του συζύγου της. Η γυναίκα αν και γλίτωσε το βιασμό, έζησε εφιαλτικές στιγμές στα χέρια του νεαρού εργάτη.
Γλίτωσε τον βιασμό
Το χρονικό αυτής της ασύλληπτης τραγωδίας ξεκίνησε μεσημβρινές ώρες του Σαββάτου οπότε και ο 26χρονος αποπειράθηκε να βιάσει μέσα σε θερμοκήπιο στην περιοχή της Γρα Λυγιάς, τη γυναίκα του αφεντικού του, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης απουσίαζε εκτός Κρήτης. Ο δράστης δεν προχώρησε στον βιασμό καθώς η γυναίκα βρισκόταν σε «ευαίσθητες» ημέρες, όμως αυτό δεν τον απέτρεψε από το να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις με άλλον τρόπο. Στην συνέχεια εγκατέλειψε την περιοχή και με το ποδήλατο πήγε στην Ιεράπετρα όπου ξεκίνησε το μακελειό.
Ο πρώτος «λογαριασμός» που θέλησε να κλείσει ήταν με έναν 53χρονο συμπατριώτη του. Πήγε στο μαγαζί που διατηρούσε ο 53χρονος και ο αδελφός του. Ο τελευταίος απουσίαζε για δουλειά, ο άλλος βρισκόταν στο δωμάτιο που υπάρχει στο εσωτερικό του καταστήματος. Ο 26χρονος φέρεται να έμεινε εκεί για 2,5 με 3 ώρες μέχρι που προχώρησε στη δολοφονία του. Τον πολτοποίησε με τον μπαλτά.
Αποπειράθηκε να τον σκοτώσει για πέντε ευρώ!
Επόμενη στάση του νεαρού μετανάστη ήταν ο 49χρονος Κρητικός. Κατευθύνθηκε στην περιοχή της Κάτω Παραλίας Ιεράπετρας όπου η οικογένεια του παθόντα διατηρεί ζαχαροπλαστείο. Ο ίδιος έτρωγε με την οικογένεια του σε παρακείμενη ταβέρνα. Ο 49χρονος δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Σχεδόν πισώπλατα ο Πακιστανός τον χτύπησε με τον μπαλτά στο κεφάλι. Στην κίνηση του να καταφέρει και νέο χτύπημα, η κόρη του θύματος ενστικτωδώς απώθησε τον δράστη, ενώ θαμώνας προσπάθησε να τον αποτρέψει, πετώντας μία καρέκλα.
Αδικημένος από τη ζωή!
Προκαλεί σοκ η πληροφορία ότι ο Πακιστανός πήγε αποφασισμένος να τον σκοτώσει επειδή φέρεται ο παθόντας να του χρωστούσε 5 ευρώ. Αυτό έλεγε και ξαναέλεγε: «Μου χρωστούσε 5 ευρώ, εγώ γιατί να χάσω αυτά τα λεφτά». Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι ο 26χρονος έβγαζε μία πικρία ότι ήταν αδικημένος από τη ζωή.
Διαβάστε περισσότερα στο cretalive , Πηγή : protothema.gr
Ανατριχιαστικές είναι οι πτυχές της υπόθεσης που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τον «μακελάρη» της Ιεράπετρας.
Προκαλούν σοκ οι κινήσεις του από το μεσημέρι έως και τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, το χρονικό διάστημα δηλαδή της αιματοχυσίας. Μίας αιματοχυσίας που έγινε χωρίς λόγο όπως τουλάχιστον προκύπτει από την προανάκριση.
Όπως έχει γράψει το Cretalive, με έναν μπαλτά στο χέρι, ο 26χρονος Πακιστανός κατακρεούργησε 53χρονο συμπατριώτη του και στην συνέχεια επιτέθηκε με βαναυσότητα σε 49χρονο Ιεραπετρίτη ενώ συνέτρωγε με την οικογένειά του σε ταβέρνα. Ο άτυχος άνδρας δέχθηκε τρία χτυπήματα στο κεφάλι και διακομίστηκε στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο. Με τον αιματοβαμμένο μπαλτά στα χέρια, ο 26χρονος κατευθύνθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα όπου έσπασε ένα περιπολικό. Ο αστυνομικός στην σκοπιά μετά από πάλη, κατάφερε να τον αφοπλίσει και να του περάσει χειροπέδες. Της αιματοχυσίας προηγήθηκε η απόπειρα βιασμού μίας 40χρονης από την Ιεράπετρα. Ο 26χρονος εργαζόταν στα θερμοκήπια του συζύγου της. Η γυναίκα αν και γλίτωσε το βιασμό, έζησε εφιαλτικές στιγμές στα χέρια του νεαρού εργάτη.
Γλίτωσε τον βιασμό
Το χρονικό αυτής της ασύλληπτης τραγωδίας ξεκίνησε μεσημβρινές ώρες του Σαββάτου οπότε και ο 26χρονος αποπειράθηκε να βιάσει μέσα σε θερμοκήπιο στην περιοχή της Γρα Λυγιάς, τη γυναίκα του αφεντικού του, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης απουσίαζε εκτός Κρήτης. Ο δράστης δεν προχώρησε στον βιασμό καθώς η γυναίκα βρισκόταν σε «ευαίσθητες» ημέρες, όμως αυτό δεν τον απέτρεψε από το να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις με άλλον τρόπο. Στην συνέχεια εγκατέλειψε την περιοχή και με το ποδήλατο πήγε στην Ιεράπετρα όπου ξεκίνησε το μακελειό.
Ο πρώτος «λογαριασμός» που θέλησε να κλείσει ήταν με έναν 53χρονο συμπατριώτη του. Πήγε στο μαγαζί που διατηρούσε ο 53χρονος και ο αδελφός του. Ο τελευταίος απουσίαζε για δουλειά, ο άλλος βρισκόταν στο δωμάτιο που υπάρχει στο εσωτερικό του καταστήματος. Ο 26χρονος φέρεται να έμεινε εκεί για 2,5 με 3 ώρες μέχρι που προχώρησε στη δολοφονία του. Τον πολτοποίησε με τον μπαλτά.
Αποπειράθηκε να τον σκοτώσει για πέντε ευρώ!
Επόμενη στάση του νεαρού μετανάστη ήταν ο 49χρονος Κρητικός. Κατευθύνθηκε στην περιοχή της Κάτω Παραλίας Ιεράπετρας όπου η οικογένεια του παθόντα διατηρεί ζαχαροπλαστείο. Ο ίδιος έτρωγε με την οικογένεια του σε παρακείμενη ταβέρνα. Ο 49χρονος δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Σχεδόν πισώπλατα ο Πακιστανός τον χτύπησε με τον μπαλτά στο κεφάλι. Στην κίνηση του να καταφέρει και νέο χτύπημα, η κόρη του θύματος ενστικτωδώς απώθησε τον δράστη, ενώ θαμώνας προσπάθησε να τον αποτρέψει, πετώντας μία καρέκλα.
Αδικημένος από τη ζωή!
Προκαλεί σοκ η πληροφορία ότι ο Πακιστανός πήγε αποφασισμένος να τον σκοτώσει επειδή φέρεται ο παθόντας να του χρωστούσε 5 ευρώ. Αυτό έλεγε και ξαναέλεγε: «Μου χρωστούσε 5 ευρώ, εγώ γιατί να χάσω αυτά τα λεφτά». Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι ο 26χρονος έβγαζε μία πικρία ότι ήταν αδικημένος από τη ζωή.
Διαβάστε περισσότερα στο cretalive , Πηγή : protothema.gr
*** 60χρονη με… εγκληματικά κότσια
Το έλεγε, απ’ ό,τι φαίνεται η ψυχή της, μόνο που διάλεξε καταστροφικό-δολοφονικό-τρόπο για να δείξει τα... κότσια της. Ο λόγος για την 60χρονη, η οποία ήταν ο «εγκέφαλος» σπείρας τσιγγάνων που διακινούσαν σκληρά ναρκωτικά στην ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας και, μάλιστα, σε αρκετά μεγάλες ποσότητες, αλλά έπεσε, τελικά, στα χέρια της Δίωξης Ναρκωτικών μαζί με τους συνεργάτες της. Οι έρευνες, όπως λέει το δελτίο Τύπου της Αστυνομίας για τη δράση της συμμορίας, είχαν ξεκινήσει από το Μάρτιο και, όταν συγκεντρώθηκαν ατράνταχτα στοιχεία, οι αστυνομικοί της Δίωξης και της Ασφαλείας Καλαμάτας, μαζί με άνδρες της ΟΠΚΕ και της Ομάδας ΔΙΑΣ από την Αρκαδία και τη Μεσσηνία, έκαναν έφοδο στα σπίτια της 60χρονης και των υπόλοιπων μελών της εγκληματικής ομάδας, στην περιοχή της Αγίας Τριάδας Καλαμάτας. Πάντως, για να... ευλογήσουμε λίγο και τα γένια μας, το «Θάρρος» εδώ και καιρό, έπειτα από καταγγελίες κατοίκων, είχε αναφέρει σε ρεπορτάζ ότι η ευρύτερη περιοχή της Αγίας Τριάδας έχει μετατραπεί σε νέο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών... Α.Π. -
*** «Χορεύοντας στις γειτονιές του κόσμου» με το ΦΟΚ στο Κάστρο (φωτογραφίες)
*** Κώστας Πουλόπουλος: «Ένας σημαντικός Καλαματιανός αρχιτέκτονας με διεθνείς περγαμηνές»
Κώστας Πουλόπουλος: Με δύναμη από τη Δανία
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
Εδώ και ένα χρόνο έχω αποκτήσει μια ιδιαίτερη ευαισθησία με τη Δανία και την Κοπεγχάγη, μια και εκεί ζει και εργάζεται ένα συγγενικό μου πρόσωπο.
Τις προάλλες η νέα δημόσια (;) τηλεόραση είχε ένα αφιέρωμα στους Έλληνες που διαπρέπουν στη συγκεκριμένη χώρα. Τότε είναι που έμαθα ότι ακόμα ένα δικό μας παιδί, ο γιος του γιατρού Τάσου Πουλόπουλου και της δικηγόρου Έφης Πουλοπούλου, διαπρέπει - στην κυριολεξία - στη χώρα των Βίκινγκς.
Επόμενη κίνηση ήταν να αρχίσω να ψάχνω στο διαδίκτυο κάτι για το διάσημο - πλέον- αρχιτέκτονα Κώστα Πουλόπουλο. Στάθηκα τυχερός, γιατί βρήκα μια συνέντευξή του στην Athens Voice, απ’ όπου δημοσιεύουμε ορισμένα αποσπάσματα:
Δυναμικά περιβάλλοντα που αναδύονται μέσα από εμβληματικές γεωμετρικές χαράξεις, αφηγηματικά τοπία που συνδυάζουν την πολυπολιτισμικότητα με τον κριτικό τοπικισμό, κοινωνική ευαισθησία που συνομιλεί με μια νέα αρχιτεκτονική πραγματικότητα που βασίζεται στην έμπνευση είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν το έργο του Κώστα Πουλόπουλου.
Με σπουδές Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, στο Εργαστήριο Αρχιτεκτονικής του Chiba Manabu, σήμερα εργάζεται ως senior design architect στους Henning Larsen Architects στην Κοπεγχάγη, ένα γραφείο με διεθνή εμβέλεια, όπου ο ρόλος του στην ανάπτυξη προτάσεων για αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς τού έχει χαρίσει πολλά πρώτα βραβεία.
Το έργο του «CultureScapes», σε συνεργασία με τους HLA, εκτέθηκε στην έκθεση Made In Greece, στο Χάρβαρντ και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Βοστώνη, ενώ το προσωπικό του πρότζεκτ «Dunes/Caves» δημοσιεύτηκε ως δεύτερο βραβείο στο κυπριακό περίπτερο στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2008.
-Αθήνα - Τόκιο και τώρα Κοπεγχάγη. Έχεις εργαστεί σε μεγάλα αρχιτεκτονικά γραφεία, συνδυάζοντας τη χωρική αϋλότητα και τη γιαπωνέζικη εμμονή στη λεπτομέρεια του Kengo Kuma με το σκανδιναβικό ντιζάιν και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα των Henning & Larsen. Πώς θα χαρακτήριζες τη δική σου αρχιτεκτονική; Υπάρχουν εμφανή ίχνη της μεσογειακής κουλτούρας ή η σύγχρονη αρχιτεκτονική ακολουθεί τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης;
Σίγουρα υπάρχουν, για παράδειγμα, στο «CultureScapes», ή στις «3 κατοικίες στη Μάνη». Η δική μου οπτική είναι να συνδυάζω όσο πιο καθαρά μπορώ στοιχεία από όποια κουλτούρα είναι σχετική με το αρχιτεκτονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Προφανώς, η τοπική κουλτούρα βρίσκει τρόπο και υπερισχύει κάθε φορά, αλλά ο εμπλουτισμός ή η θέασή της από μιαν άλλη οπτική γωνία είναι ένα από τα τεράστια κέρδη της παγκοσμιοποίησης. Δε με τρομάζει η παγκοσμιοποίηση, όταν τα συνθετικά συστατικά είναι εμφανή: η διαφορά μεταξύ μιας σούπας πριν και μετά το μπλέντερ. Εγώ την προτιμώ πριν από το μπλέντερ.
-Υπάρχει κάποιος αρχιτέκτονας από το παρελθόν ή από το παρόν που εκτιμάς ιδιαίτερα;
Πολλοί! Ο Barragan, για την εκπληκτική του καλλιτεχνική άνεση, ο Tadao Ando, στα πρώτα του έργα για την αυστηρότητα και την ατμόσφαιρα των έργων του, ο Renzo Piano για τη φινέτσα τόσο των συνθέσεων όσο και της κατασκευής τους, οι ΒΙG, γιατί είναι ατρόμητοι, ο Koolhaas, γιατί έκανε άνω κάτω τον κόσμο με τις λέξεις. Ο Niemeyer, ο Kenzo Tange κι όλοι οι μεταβολιστές, σε μια έσχατη πράξη συλλογικής αρχιτεκτονικής σκέψης στον 20ό αιώνα… Ο Βαλσαμάκης, κάθε φορά που περνάω απ’ έξω από τη βίλα Καρέλια στην Καλαμάτα. Και πάνω από όλα, τα έργα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα κι αλλού, για την αιώνια φρεσκάδα κι ευφυΐα τους στην οργάνωση της φτωχής ύλης σε μεγαλειώδες περιεχόμενο.
-Ζώντας τα τελευταία χρόνια στη Δανία, θα μπορούσες να μας δώσεις ένα σύντομο μάστερπλαν, μια σειρά πολεοδομικών ή αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων για να προσεγγίσει η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη την Κοπεγχάγη και να καταφέρουμε να γίνουμε, επιτέλους, «Δανία του Νότου»;
Δεν ξέρω αν πρέπει να γίνουμε σαν κάποιον άλλο. Μάλλον να βρούμε τον εαυτό μας, να εκφράσουμε τη δική μας κοσμοθεωρία για τον αστικό χώρο. Πρέπει να αρχίσουμε σαν κοινωνία να συζητάμε ειλικρινά τι θέλουμε από την Πόλη και από το Συνάνθρωπό μας. Σίγουρα, πάντως, θα βοηθούσε πολύ ένα μαζικό πρόγραμμα δημοσίων κτηρίων (σχολεία, υπουργεία, αθλητικά κέντρα, κοινοτικά κτήρια, παιδικοί σταθμοί κ.τ.λ.), όπου κι έχουμε τρομακτική έλλειψη. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα προϋπέθετε μια ενδελεχή συζήτηση για το περιεχόμενο και τη χωροθέτηση των δημοσίων κτηρίων και των χώρων που τα περιβάλλει. Χαζές ερωτήσεις του τύπου: «πού και πώς τρώμε μεσημεριανό στο εργασιακό περιβάλλον;» μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ διαφορετικές αρχιτεκτονικές, άρα και κοινωνικές, πραγματικότητες.
-Τι μουσική ακούς σχεδιάζοντας και τι βιβλία ξεφυλλίζεις;
Τελευταία ακούω συνέχεια Ennio Morricone, φοβερή ελευθερία στη συγκρότηση του ήχου του! Διαβάζω όσο πιο προσεκτικά μπορώ βιβλία που θέλουν να αποκαλύψουν κάτι για τον τρόπο που λειτουργούμε σαν άνθρωποι. Για παράδειγμα, «Imagine» του Jonah Lehrer, «HERD» του Mark Earls. Επίσης, από πέρυσι, έχω αναπτύξει πάθος για τον Καραγάτση.
-Για ποιον θα ήθελες να σχεδιάσεις κάτι;
Θα ήθελα να μπορούσα να πάρω μέρος σε ένα μαζικό πρόγραμμα ανοικοδόμησης της χώρας μας. Λέω μαζικό, γιατί πιστεύω στο συμβολισμό που αυτό ενέχει: πρέπει να μπορέσουμε να συντονιστούμε σε ένα ισχυρό κύμα που θέλει να τακτοποιήσει τη χώρα, τις πόλεις, τους δρόμους, τα αφρόντιστα δάση, τις χωματερές, τα καταρρέοντα νεοκλασικά, τα πληγωμένα τοπία. Πρέπει κάπως να εμπνεύσουμε ο ένας τον άλλον να διορθώνουμε κάτι σε κάθε δοθείσα ευκαιρία. Και οι σχεδιαστές κάθε είδους έχουν τεράστια ευθύνη στο να εμπνεύσουν τους γύρω τους: με το να διορθώνουν συστηματικά ό,τι τους φαίνεται στραβό.
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
Εδώ και ένα χρόνο έχω αποκτήσει μια ιδιαίτερη ευαισθησία με τη Δανία και την Κοπεγχάγη, μια και εκεί ζει και εργάζεται ένα συγγενικό μου πρόσωπο.
Τις προάλλες η νέα δημόσια (;) τηλεόραση είχε ένα αφιέρωμα στους Έλληνες που διαπρέπουν στη συγκεκριμένη χώρα. Τότε είναι που έμαθα ότι ακόμα ένα δικό μας παιδί, ο γιος του γιατρού Τάσου Πουλόπουλου και της δικηγόρου Έφης Πουλοπούλου, διαπρέπει - στην κυριολεξία - στη χώρα των Βίκινγκς.
Επόμενη κίνηση ήταν να αρχίσω να ψάχνω στο διαδίκτυο κάτι για το διάσημο - πλέον- αρχιτέκτονα Κώστα Πουλόπουλο. Στάθηκα τυχερός, γιατί βρήκα μια συνέντευξή του στην Athens Voice, απ’ όπου δημοσιεύουμε ορισμένα αποσπάσματα:
Δυναμικά περιβάλλοντα που αναδύονται μέσα από εμβληματικές γεωμετρικές χαράξεις, αφηγηματικά τοπία που συνδυάζουν την πολυπολιτισμικότητα με τον κριτικό τοπικισμό, κοινωνική ευαισθησία που συνομιλεί με μια νέα αρχιτεκτονική πραγματικότητα που βασίζεται στην έμπνευση είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν το έργο του Κώστα Πουλόπουλου.
Με σπουδές Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, στο Εργαστήριο Αρχιτεκτονικής του Chiba Manabu, σήμερα εργάζεται ως senior design architect στους Henning Larsen Architects στην Κοπεγχάγη, ένα γραφείο με διεθνή εμβέλεια, όπου ο ρόλος του στην ανάπτυξη προτάσεων για αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς τού έχει χαρίσει πολλά πρώτα βραβεία.
Το έργο του «CultureScapes», σε συνεργασία με τους HLA, εκτέθηκε στην έκθεση Made In Greece, στο Χάρβαρντ και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Βοστώνη, ενώ το προσωπικό του πρότζεκτ «Dunes/Caves» δημοσιεύτηκε ως δεύτερο βραβείο στο κυπριακό περίπτερο στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2008.
-Αθήνα - Τόκιο και τώρα Κοπεγχάγη. Έχεις εργαστεί σε μεγάλα αρχιτεκτονικά γραφεία, συνδυάζοντας τη χωρική αϋλότητα και τη γιαπωνέζικη εμμονή στη λεπτομέρεια του Kengo Kuma με το σκανδιναβικό ντιζάιν και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα των Henning & Larsen. Πώς θα χαρακτήριζες τη δική σου αρχιτεκτονική; Υπάρχουν εμφανή ίχνη της μεσογειακής κουλτούρας ή η σύγχρονη αρχιτεκτονική ακολουθεί τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης;
Σίγουρα υπάρχουν, για παράδειγμα, στο «CultureScapes», ή στις «3 κατοικίες στη Μάνη». Η δική μου οπτική είναι να συνδυάζω όσο πιο καθαρά μπορώ στοιχεία από όποια κουλτούρα είναι σχετική με το αρχιτεκτονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Προφανώς, η τοπική κουλτούρα βρίσκει τρόπο και υπερισχύει κάθε φορά, αλλά ο εμπλουτισμός ή η θέασή της από μιαν άλλη οπτική γωνία είναι ένα από τα τεράστια κέρδη της παγκοσμιοποίησης. Δε με τρομάζει η παγκοσμιοποίηση, όταν τα συνθετικά συστατικά είναι εμφανή: η διαφορά μεταξύ μιας σούπας πριν και μετά το μπλέντερ. Εγώ την προτιμώ πριν από το μπλέντερ.
-Υπάρχει κάποιος αρχιτέκτονας από το παρελθόν ή από το παρόν που εκτιμάς ιδιαίτερα;
Πολλοί! Ο Barragan, για την εκπληκτική του καλλιτεχνική άνεση, ο Tadao Ando, στα πρώτα του έργα για την αυστηρότητα και την ατμόσφαιρα των έργων του, ο Renzo Piano για τη φινέτσα τόσο των συνθέσεων όσο και της κατασκευής τους, οι ΒΙG, γιατί είναι ατρόμητοι, ο Koolhaas, γιατί έκανε άνω κάτω τον κόσμο με τις λέξεις. Ο Niemeyer, ο Kenzo Tange κι όλοι οι μεταβολιστές, σε μια έσχατη πράξη συλλογικής αρχιτεκτονικής σκέψης στον 20ό αιώνα… Ο Βαλσαμάκης, κάθε φορά που περνάω απ’ έξω από τη βίλα Καρέλια στην Καλαμάτα. Και πάνω από όλα, τα έργα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα κι αλλού, για την αιώνια φρεσκάδα κι ευφυΐα τους στην οργάνωση της φτωχής ύλης σε μεγαλειώδες περιεχόμενο.
-Ζώντας τα τελευταία χρόνια στη Δανία, θα μπορούσες να μας δώσεις ένα σύντομο μάστερπλαν, μια σειρά πολεοδομικών ή αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων για να προσεγγίσει η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη την Κοπεγχάγη και να καταφέρουμε να γίνουμε, επιτέλους, «Δανία του Νότου»;
Δεν ξέρω αν πρέπει να γίνουμε σαν κάποιον άλλο. Μάλλον να βρούμε τον εαυτό μας, να εκφράσουμε τη δική μας κοσμοθεωρία για τον αστικό χώρο. Πρέπει να αρχίσουμε σαν κοινωνία να συζητάμε ειλικρινά τι θέλουμε από την Πόλη και από το Συνάνθρωπό μας. Σίγουρα, πάντως, θα βοηθούσε πολύ ένα μαζικό πρόγραμμα δημοσίων κτηρίων (σχολεία, υπουργεία, αθλητικά κέντρα, κοινοτικά κτήρια, παιδικοί σταθμοί κ.τ.λ.), όπου κι έχουμε τρομακτική έλλειψη. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα προϋπέθετε μια ενδελεχή συζήτηση για το περιεχόμενο και τη χωροθέτηση των δημοσίων κτηρίων και των χώρων που τα περιβάλλει. Χαζές ερωτήσεις του τύπου: «πού και πώς τρώμε μεσημεριανό στο εργασιακό περιβάλλον;» μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ διαφορετικές αρχιτεκτονικές, άρα και κοινωνικές, πραγματικότητες.
-Τι μουσική ακούς σχεδιάζοντας και τι βιβλία ξεφυλλίζεις;
Τελευταία ακούω συνέχεια Ennio Morricone, φοβερή ελευθερία στη συγκρότηση του ήχου του! Διαβάζω όσο πιο προσεκτικά μπορώ βιβλία που θέλουν να αποκαλύψουν κάτι για τον τρόπο που λειτουργούμε σαν άνθρωποι. Για παράδειγμα, «Imagine» του Jonah Lehrer, «HERD» του Mark Earls. Επίσης, από πέρυσι, έχω αναπτύξει πάθος για τον Καραγάτση.
-Για ποιον θα ήθελες να σχεδιάσεις κάτι;
Θα ήθελα να μπορούσα να πάρω μέρος σε ένα μαζικό πρόγραμμα ανοικοδόμησης της χώρας μας. Λέω μαζικό, γιατί πιστεύω στο συμβολισμό που αυτό ενέχει: πρέπει να μπορέσουμε να συντονιστούμε σε ένα ισχυρό κύμα που θέλει να τακτοποιήσει τη χώρα, τις πόλεις, τους δρόμους, τα αφρόντιστα δάση, τις χωματερές, τα καταρρέοντα νεοκλασικά, τα πληγωμένα τοπία. Πρέπει κάπως να εμπνεύσουμε ο ένας τον άλλον να διορθώνουμε κάτι σε κάθε δοθείσα ευκαιρία. Και οι σχεδιαστές κάθε είδους έχουν τεράστια ευθύνη στο να εμπνεύσουν τους γύρω τους: με το να διορθώνουν συστηματικά ό,τι τους φαίνεται στραβό.
*** Οι Έλληνες έχουν υπέροχο κρασί…
Συστάσεις προς τους Αμερικανούς λάτρεις των κρασιών να γνωρίσουν τα ελληνικά κρασιά απευθύνει αρθρογράφος της εφημερίδας Los Angeles Times, κάνοντας λόγο για εξαιρετική ποιότητα και καταρρίπτοντας το στερεότυπο ότι ελληνικό κρασί ίσον... ρετσίνα.
«Περιστασιακά συναντώ κάποιο ελληνικό κρασί στους καταλόγους κρασιών των εστιατορίων, γεγονός που με εκπλήσσει. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η έκπληξή μου, όταν το περιοδικό Wine & Spirits, στη δημοσίευση της ετήσιας έκθεσής του με 50 δημοφιλέστερες ετικέτες στις λίστες των αμερικάνικων εστιατορίων, περιέλαβε και δύο ελληνικά», αναφέρει η κριτικός εστιατορίων Irene Virbila, προσθέτοντας: «Γι’ αυτό, όταν προσκλήθηκα πρόσφατα να δοκιμάσω ελληνικά κρασιά, εννοείται ότι δέχτηκα, καθώς ήταν μια ευκαιρία να ικανοποιήσω την περιέργειά μου γύρω από τα κρασιά μιας χώρας που φτιάχνει εδώ και χιλιάδες χρόνια».
Η εμπειρία αυτή φαίνεται πως ενθουσίασε την κριτικό, η οποία είχε μόνο καλά λόγια να πει για τις ποικιλίες κρασιών της χώρας μας, ανάμεσα στα οποία το Ασύρτικο, η Μαλαγουζιά, το Μελισσάνθη, το Λιμνιό και το Ξινόμαυρο και πολλές άλλες.
Δοκιμάζοντας κρασιά από πολλές περιοχές της Ελλάδας, η αρθρογράφος της στήλης κρασιού της εφημερίδας επισημαίνει ότι δίκαια «τα ελληνικά κρασιά αρχίζουν να κερδίζουν μια θέση στα ράφια των τοπικών καταστημάτων κρασιού», προτρέποντας τους Αμερικανούς να τα αναζητήσουν, προκειμένου αυτά να «εμφανίζονται πιο συχνά στις λίστες κρασιών, καθώς οι νέοι σομελιέ ανακαλύπτουν την εξαιρετική ποιότητα των ελληνικών κρασιών».
Επιτέλους, καταρρίπτεται και ο μύθος ότι οι Αμερικάνοι δεν έχουν και πολύ μυαλό... A.P.
«Περιστασιακά συναντώ κάποιο ελληνικό κρασί στους καταλόγους κρασιών των εστιατορίων, γεγονός που με εκπλήσσει. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η έκπληξή μου, όταν το περιοδικό Wine & Spirits, στη δημοσίευση της ετήσιας έκθεσής του με 50 δημοφιλέστερες ετικέτες στις λίστες των αμερικάνικων εστιατορίων, περιέλαβε και δύο ελληνικά», αναφέρει η κριτικός εστιατορίων Irene Virbila, προσθέτοντας: «Γι’ αυτό, όταν προσκλήθηκα πρόσφατα να δοκιμάσω ελληνικά κρασιά, εννοείται ότι δέχτηκα, καθώς ήταν μια ευκαιρία να ικανοποιήσω την περιέργειά μου γύρω από τα κρασιά μιας χώρας που φτιάχνει εδώ και χιλιάδες χρόνια».
Η εμπειρία αυτή φαίνεται πως ενθουσίασε την κριτικό, η οποία είχε μόνο καλά λόγια να πει για τις ποικιλίες κρασιών της χώρας μας, ανάμεσα στα οποία το Ασύρτικο, η Μαλαγουζιά, το Μελισσάνθη, το Λιμνιό και το Ξινόμαυρο και πολλές άλλες.
Δοκιμάζοντας κρασιά από πολλές περιοχές της Ελλάδας, η αρθρογράφος της στήλης κρασιού της εφημερίδας επισημαίνει ότι δίκαια «τα ελληνικά κρασιά αρχίζουν να κερδίζουν μια θέση στα ράφια των τοπικών καταστημάτων κρασιού», προτρέποντας τους Αμερικανούς να τα αναζητήσουν, προκειμένου αυτά να «εμφανίζονται πιο συχνά στις λίστες κρασιών, καθώς οι νέοι σομελιέ ανακαλύπτουν την εξαιρετική ποιότητα των ελληνικών κρασιών».
Επιτέλους, καταρρίπτεται και ο μύθος ότι οι Αμερικάνοι δεν έχουν και πολύ μυαλό... A.P.
*** Παράδοση, Ελλάδα και νιάτα στην καλοκαιρινή γιορτή του 4ου Δημοτικού Σχολείου
Για μια «Βόλτα στην Ελλάδα» ήταν η πρόσκληση της καλοκαιρινής γιορτής του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας, αλλά αυτό που έζησαν όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Πέμπτης στο προαύλιο, ξεπέρασε κάθε προσδοκία, κάνοντας περιττή την υποσημείωση του διευθυντή Δημήτρη Χριστόπουλου να παραβλεφθούν οι όποιες ατέλειες.
Με προσεκτική επιλογή τραγουδιών και ορχηστρικών που συντόνισε ο υπεύθυνος βιντεοπροβολής Γιάννης Μιχαλόπουλος και την Ειρήνη Κυριακοπούλου στην παρουσίαση του προγράμματος, τα παιδιά των τεσσάρων μεγάλων τάξεων συνεπήραν μικρούς και μεγάλους θεατές σε ένα χορευτικό ταξίδι στις τέσσερις γωνιές της πατρίδας. Στα χωριά μας, στα λαϊκά πανηγύρια, στους καημούς και τις χαρές της ελληνικής οικογένειας…
Με χαμόγελο ή αγωνία, υπερηφάνεια και αίσθημα ευθύνης, αγόρια και κορίτσια με παραδοσιακές φορεσιές γνώρισαν και αγάπησαν γνωστούς και άγνωστους ελληνικούς χορούς, που θα κουβαλούν μέσα τους για όλη τους ζωή, μαζί με όμορφες αναμνήσεις από την προχθεσινή γιορτή.
Οι μαθητές της Στ’ Τάξης αποχαιρέτησαν το Δημοτικό με συρτάκι και ζεϊμπέκικο, με τη συγκίνηση να ξεχειλίζει κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της γιορτής και του οριστικού «αντίο»…
Πίσω από τη μεγάλη επιτυχία της φετινής καλοκαιρινής γιορτής του 4ου Δημοτικού Καλαμάτας, η Δάφνη Δέδε, που στο πλαίσιο του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής δίδαξε στα παιδιά παραδοσιακούς χορούς, κάνοντας κατάθεση ψυχής μέχρι το τέλος, με «αποζημίωση» τα πηγαία, αμέτρητα και δικαιολογημένα συγχαρητήρια. Μαζί με τη Μαρία Μπουρολιά επιμελήθηκε και τη σκηνογραφία, ενώ το γενικό συντονισμό είχε ο γυμναστής Ανδρέας Κλεφτόγιαννης, με μικρότερη ή μεγαλύτερη συμβολή όλου του διδακτικού προσωπικού φυσικά.
Μια υπέροχη βραδιά γεμάτη παράδοση, Ελλάδα και νιάτα από ένα σχολείο που παλεύει -όπως όλα- υπό αντίξοες συνθήκες και πολλές δυσκολίες, καταφέρνοντας, όμως, να διατηρεί όχι μόνο τη λειτουργικότητα, αλλά και το δημιουργικό οίστρο, σκορπίζοντας ελπιδοφόρα μηνύματα από τις επόμενες γενιές, που ριζώνουν στο παρελθόν και ανθίζουν στο μέλλον…
Ευχαριστίες σε Βίκυ Καρέλια, παλαιμάχους Καλαμάτας, Μεσσηνιακού
Η σχολική σύμβουλος Αδαμαντία Αγγελοπούλου, που παρακολούθησε την εκδήλωση, μίλησε με θερμά λόγια για την προσπάθεια και το αποτέλεσμα της γιορτής, ενώ ολοκλήρωσε τη σύντομη ομιλία της καλώντας τα παιδιά να διαβάζουν, να εργάζονται, να παίζουν, να ονειρεύονται και ν’ αγαπούν.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, Όλγα Φωτοπούλου-Μπάκα, εκ μέρους όλου του σχολείου, ευχαρίστησε την κα Βίκυ Καρέλια για την προσφορά ενός σύγχρονου φωτοτυπικού μηχανήματος και φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών για το μάθημα ΤΠΕ.
Ανάλογη ευγνωμοσύνη και για τις ομάδες παλαιμάχων της Καλαμάτας και του Μεσσηνιακού (παραβρέθηκαν οι Μανώλης Θεοδώρου, Άγγελος Σκαφιδάς, Θεόδωρος Μισέρος, Τάκης Κυριακόπουλος και Γιώργος Φάββας), οι οποίες συναντήθηκαν την περασμένη άνοιξη σε ένα φιλικό παιχνίδι, που βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα τα οποία βελτίωσαν την αισθητική και ασφάλεια του προαύλιου χώρου. Απομένει η υλοποίηση της δημοτικής δέσμευσης για δυο ακόμη κρίσιμα έργα, την κατασκευή στεγάστρου και εξόδου ασφαλείας. X.E.
Με προσεκτική επιλογή τραγουδιών και ορχηστρικών που συντόνισε ο υπεύθυνος βιντεοπροβολής Γιάννης Μιχαλόπουλος και την Ειρήνη Κυριακοπούλου στην παρουσίαση του προγράμματος, τα παιδιά των τεσσάρων μεγάλων τάξεων συνεπήραν μικρούς και μεγάλους θεατές σε ένα χορευτικό ταξίδι στις τέσσερις γωνιές της πατρίδας. Στα χωριά μας, στα λαϊκά πανηγύρια, στους καημούς και τις χαρές της ελληνικής οικογένειας…
Με χαμόγελο ή αγωνία, υπερηφάνεια και αίσθημα ευθύνης, αγόρια και κορίτσια με παραδοσιακές φορεσιές γνώρισαν και αγάπησαν γνωστούς και άγνωστους ελληνικούς χορούς, που θα κουβαλούν μέσα τους για όλη τους ζωή, μαζί με όμορφες αναμνήσεις από την προχθεσινή γιορτή.
Οι μαθητές της Στ’ Τάξης αποχαιρέτησαν το Δημοτικό με συρτάκι και ζεϊμπέκικο, με τη συγκίνηση να ξεχειλίζει κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της γιορτής και του οριστικού «αντίο»…
Πίσω από τη μεγάλη επιτυχία της φετινής καλοκαιρινής γιορτής του 4ου Δημοτικού Καλαμάτας, η Δάφνη Δέδε, που στο πλαίσιο του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής δίδαξε στα παιδιά παραδοσιακούς χορούς, κάνοντας κατάθεση ψυχής μέχρι το τέλος, με «αποζημίωση» τα πηγαία, αμέτρητα και δικαιολογημένα συγχαρητήρια. Μαζί με τη Μαρία Μπουρολιά επιμελήθηκε και τη σκηνογραφία, ενώ το γενικό συντονισμό είχε ο γυμναστής Ανδρέας Κλεφτόγιαννης, με μικρότερη ή μεγαλύτερη συμβολή όλου του διδακτικού προσωπικού φυσικά.
Μια υπέροχη βραδιά γεμάτη παράδοση, Ελλάδα και νιάτα από ένα σχολείο που παλεύει -όπως όλα- υπό αντίξοες συνθήκες και πολλές δυσκολίες, καταφέρνοντας, όμως, να διατηρεί όχι μόνο τη λειτουργικότητα, αλλά και το δημιουργικό οίστρο, σκορπίζοντας ελπιδοφόρα μηνύματα από τις επόμενες γενιές, που ριζώνουν στο παρελθόν και ανθίζουν στο μέλλον…
Ευχαριστίες σε Βίκυ Καρέλια, παλαιμάχους Καλαμάτας, Μεσσηνιακού
Η σχολική σύμβουλος Αδαμαντία Αγγελοπούλου, που παρακολούθησε την εκδήλωση, μίλησε με θερμά λόγια για την προσπάθεια και το αποτέλεσμα της γιορτής, ενώ ολοκλήρωσε τη σύντομη ομιλία της καλώντας τα παιδιά να διαβάζουν, να εργάζονται, να παίζουν, να ονειρεύονται και ν’ αγαπούν.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, Όλγα Φωτοπούλου-Μπάκα, εκ μέρους όλου του σχολείου, ευχαρίστησε την κα Βίκυ Καρέλια για την προσφορά ενός σύγχρονου φωτοτυπικού μηχανήματος και φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών για το μάθημα ΤΠΕ.
Ανάλογη ευγνωμοσύνη και για τις ομάδες παλαιμάχων της Καλαμάτας και του Μεσσηνιακού (παραβρέθηκαν οι Μανώλης Θεοδώρου, Άγγελος Σκαφιδάς, Θεόδωρος Μισέρος, Τάκης Κυριακόπουλος και Γιώργος Φάββας), οι οποίες συναντήθηκαν την περασμένη άνοιξη σε ένα φιλικό παιχνίδι, που βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα τα οποία βελτίωσαν την αισθητική και ασφάλεια του προαύλιου χώρου. Απομένει η υλοποίηση της δημοτικής δέσμευσης για δυο ακόμη κρίσιμα έργα, την κατασκευή στεγάστρου και εξόδου ασφαλείας. X.E.
***
http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html ,
ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Δευτέρα 16 Ιουνίου
2014 .-
*** Ο δήμαρχος Μεσσηνιακής πόλης που πανηγύριζε ξέφρενα…
Ποιος ήταν εκείνος ο δήμαρχος μεσσηνιακής πόλης που πανηγύριζε ξέφρενα, για τα δεδομένα, σε μεζεδοπωλείο του Ιστορικού Κέντρου, όταν ο Άριαν Ρόμπεν έβαλε το τελευταίο γκολ στην Ισπανία; Χ.Χ. -
*** ΓΕΡΜΑΝΙΑ -ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ 4-0 , (3-0 ) .- ^ 19.00 16/06/2014 .
Τα γκόλ : 12΄πεν , και 45+1΄ Μίλερ , 32΄Χούμελς ,78΄ Μίλερ .-
*** ΙΡΑΝ - ΝΙΓΗΡΙΑ 0-0 , (0-0).- 22.00 16/04/2014 .
*** ΓΚΑΝΑ -Η.Π.Α. 1-2 ,(0-1) .- 01.00 17/06/2014 .
Τα γκόλ : 1΄ Ντέμσεϊ , 82΄ Αγιού , 86΄ Μπρούκς .-
*** BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:
http://www.youtube.com/stamos01 , 3442 video.-
http://www.youtube.com/stamatios01 , = 1810 video .-
http://www.youtube.com/vlasiskal , = 1790 video.-
Σύνολον 7042 βίντεο .-
http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home , 2558 .- https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas ,
https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 , 270 https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,
~ https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑΡΩΝ.- 187.-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/05/01-2014.html , Πρωτομαγιά 01 Μαΐου 2014 Άρωμα όμορφης Ελλάδας , .- http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/05/28-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 28 Μαΐου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/05/28-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης των ειδήσεων Τετάρτη 28 Μαΐου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/05/29-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 29 Μαΐου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/05/29-2014.html , Ενδιαφέροντα Πέμπτη 29 Μαΐου 2014 .-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/05/30-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 30 Μαϊου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/05/31-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 31 Μαΐου 2014 .-
~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/06/01-2014.html , Ανθολόγιο Γράφοντας Αντιγράφοντας , Κυριακή 01 Ιουνίου 2014.-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/06/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 02 Ιουνίου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/06/02062014.html , Επιλογές Διαλέγοντας και Γράφοντας 02/06/2014 .-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/06/03-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 03 Ιουνίου 2014 .-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/06/04-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 04 Ιουνίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/06/05-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 05 Ιουνίου 2014 .-
~ http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/06/05-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Πέμπτη 05 Ιουνίου 2014.-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/06/06-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 06 Ιουνίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/06/10-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Τρίτη 10 Ιουνίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/06/11-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014.-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/06/12-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/06/12-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/06/13-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014.-
~ http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/06/14-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 14 Ιουνίου 2014 .-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/06/15-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 .-
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014 .-
VIDEO από την Βιντεοθήκη μας :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου